de sterren van Nevada met hun ongekende sterrenpracht
stralen in mijn ogen en mijn ogen stralen terug
ik lig in een woestijn waar niemand op mijn aankomst wacht
ik ben op reis door de tijd heen en terug
de hemel boven mij is boordevol betovering
de aarde onder mij is nog warm van werkelijkheid
en daartussen in lig ik vol verwondering
tussen eigen toekomst en verleden tijd
hier is geen einde hier is altijd
hier overheerst oneindigheid
hier is geen einde hier is altijd
hier overheerst de eeuwigheid
de sterren van Nevada verschijnen voor ons keer op keer
maar zijn in hun leven al jaren uit de tijd
de sterren van Nevada stralen allang niet meer
maar blijven mij verlichten als een wonder van de tijd
de sterren van Nevada zijn als mijn moederland
dat net als die sterren eens heeft bestaan
en diep in mijn hart nog flonkert als een diamant
maar in het verleden verloren is gegaan
maar hier is geen einde hier is altijd
hier overheerst oneindigheid
hier is geen einde hier is altijd
hier is mijn Indische eeuwigheid
de tijd kent geen einde de tijd heeft geen tijd
de tijd kent alleen oneindigheid
de tijd heeft geen einde de tijd heeft geen tijd
tussen eigen toekomst en verleden tijd
tussen eigen toekomst en verleden tijd
canon: ‘de sterren verschijnen’
de sterren verschijnen eerst één voor één
dan flonkeren er duizenden en telt ze geen
dan flonkeren er duizenden en telt ze geen
Geen reacties